PLEXIGLASS

Γενικές πληροφορίες για το μοναδικό αυτό υλικό.

Το Plexiglass, όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται το ακρυλικό, είναι ένα διαφανές θερµοπλαστικό, που συχνά χρησιµοποιείται αντί του γυαλιού λόγω του ότι είναι ελαφρύτερο και ανθεκτικότερο από αυτό. Η επιστημονική του ονομασία είναι ολυμεθακρυλικό μεθύλιο (Poly methyl methacrylate ή PMMA). Γι’αυτό και συχνά ονομάζεται ακρυλικό γυαλί ή απλά ακρυλικό. Πρωτο-δημιουργήθηκε το 1928 και διατέθηκε για πρώτη φορά στην αγορά το 1933 από την εταιρεία Rohm & Haas με το πατενραρισμένο όνομα Plexiglass. Απο τότε πωλείται με πολλά διαφορετικά ονόματα όπως Lucite και Perspex αλλά στην ουσία πρόκειται για το ίδιο υλικό

Το πρώτο ακρυλικό οξύ δημιουργήθηκε το 1843

Το µεθακρυλικό οξύ που προέρχεται από το ακρυλικό οξύ δημιουργήθηκε το 1865. Η αντίδραση του μεθακρυλικού οξέος και της μεθανόλης έχει ως αποτέλεσµα τον εστέρα µεθακρυλικό μεθύλιο. Οι Γερμανοί χημικοί Fittig και Paul ανακάλυψαν το 1877 τη διαδικασία πολυμερισμού που μετατρέπει το µεθακρυλικό μεθύλιο σε πολυμεθακρυλικό μεθύλιο. Το 1933 ο Γερμανός χημικός Otto Rohm κατοχύρωσε µε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το όνοµα Plexiglas. Το 1936 ξεκίνησε η πρώτη εμπορικά βιώσιμη παραγωγή ακρυλικού γυαλιού ασφαλείας. Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου το ακρυλικό γυαλί χρησιμοποιήθηκε σε περισκόπια υποβρυχίων, ανεμοθώρακες, τέντες και πυργίσκους για αεροπλάνα.

Κατεργασία του Plexiglass

Η κατεργασία του plexiglass είναι σχετικά εύκολη.
Κόβεται χρησιμοποιώντας μια πλειάδα από τρόπους:

1

2

3

Με ειδικά κοπίδια, με ηλεκτρικά εργαλεία κοπής ή με lase. Με την ευρεία διάδοση των κοπτικών laser κατέστη δυνατή η εύκολη και σε οποιοδήποτε σχήμα κοπή των πλαστικών υλικών χωρίς να υπάρχουν ρινίσματα, τα οποία είναι συχνά υπαίτιοι για γρατσουνιές,  αλλά και με φινίρισμα γυαλισμένο που δεν απαιτεί περεταίρω επεξεργασία. Κατά την κοπή με laser το σημείο του υλικού που δέχεται την ισχύ της ακτίνας laser εξαχνώνεται χωρίς να αφήνει υπολείμματα

Το plexiglass όταν κόβεται με μηχανική κατεργασία ασπρίζει κατά μήκος της ακμής κοπής και πιθανόν να είναι απαραίτητο το γυάλισμά της. Αυτό μπορεί να γίνει με τρίξιμο με γυαλόχαρτα μικρής κόκκωσης και κατόπιν με ύφασμα, με θέρμανση ή με γυάλισμα με διαμάντι

Το plexiglass μπορεί να κολληθεί χρησιμοποιώντας κυανοακρυλική κόλλα (τη γνωστή κόλλα στιγμής), με ζέσταμα σε θερμοκρασία γύρω στους 1600C, κατά το οποίο η προς κόλληση επιφάνειες λιώνουν και ενώνονται μεταξύ τους ή χρησιμοποιώντας διαλύτες όπως δι ή τριχλωρομεθάνιο για να διαλυθούν τα πλαστικά κατά μήκος της ακμής επαφής, να ενωθούν και μετά να στεεροποιηθεί η ένωση δημιουργώντας μια σχεδόν αόρατη κόλληση. Οι γρατσουνιές (κάτι απο το οποίο πάσχει το plexiglass) διορθώνονται με γυάλισμα ή με ζέσταμα της επιφάνειας του υλικού.

Χρήσεις του Plexiglass

Οι χρήσεις του είναι πραγματικά άπειρες. Μπορεί κάποιος να το συναντήσει σε διακοσμητικές εφαρμογές, στην βιομηχανία,στο εμπόριο στην ορθοπεδική χειρουργική, στην κατασκευή οπτικών ινών και στην προστασία απο ακτινοβολία κ.α.